Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast


Als het leven wiebelt, bieden woorden een houvast.

Het leven wiebelt. Soms slingert het zacht heen en weer, zoals een kind op een schommel. Misschien geef je het dan, net als dat kind, vol vertrouwen een extra duwtje, en ga je almaar hoger. Maar het leven kan ook wankelen, een kant op waggelen die je helemaal niet uit wil. Of het kan danig schudden en schokken, zodat je grondvesten daveren.
Op al deze momenten zijn er woorden.
WiebelWoorden zoekt ze samen met je op.
Omdat woorden helpen herinneringen te bewaren en belevenissen te delen. Omdat woorden een houvast bieden. En omdat het bijzonder prettig is woorden aan papier toe te vertrouwen.

Op dit blog vind je vooral woorden terug die binnen in mij wiebelden. Die zich puzzelden tot een anekdote, verhaal of gedicht.
Wiebel tijdens het lezen gerust mee op hun ritme.

donderdag 14 april 2011

Vertelnamiddag

Vijf wordt hij, de zoon van vriendin L. Voor het eerst mag hij vriendjes uitnodigen om dat te vieren. Ik steek vriendin L. een handje toe.

Acht paar kleuterogen kijken me aan. Hier en daar houdt iemand zijn hoofd schuin. Een enkele mond staat wagenwijd open, een andere glimlacht.  De jarige glundert.
We zitten in een kring op de speelmat en ik lees mijn verhaal De kameleonvlinder voor.

Een fragment:
Zachtjes kroop Dag uit bed en sloop naar de vlinder toe.
Wat was hij mooi!
Hij klauterde op een stoel, tilde zijn hand op en strekte zijn vingers naar de vlinder uit.
Toen ze hem bijna raakten, werden de vleugels plots lichtblauw. Zo blauw als de lucht op vakantie.
Dag werd er vrolijk van.


We smullen nog vlindertaart en kleuren, knippen en plakken kameleonvlinders.
Een gezellig middagje!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als het niet lukt hier te reageren en je toch graag je zegje wil doen, mag je altijd een woordje achterlaten op www.bloggen.be/sprokkels.

Dank voor je reactie!